Vandaag, 25 april 2014, vrijgelaten uit voorarrest: de twee bestuursleden van Ma Weed Perso.

Ze zijn beiden afkomstig van de Luikse voorstad .

Zij zijn respectievelijk 23 en 26 jaar jong.

Ze zijn cannabisgebruikers .

Sinds 17 maart 2014 zaten ze allebei achter de tralies .

Een reis naar Absurdistan? Zou de aanklager iets gerookt hebben?

Ze worden ervan beschuldigd dat ze in 2013, samen met een aantal andere cannabis liefhebbers, de vereniging “Ma Weed Perso” hebben opgericht, als srtijdmiddel tegen de illegale drugsmarkt door het organiseren van cannabisgebruikers voor persoonlijke en / of medicinale doeleinden. Als kopie van andere, soortgelijke verenigingen in België en daarbuiten, stelt de vereniging cannabisconsumenten in staat om voor persoonlijk gebruik een cannabisplant per persoon te telen.

De vereniging heeft de kaart van de transparantie gespeeld door de publicatie van haar statuten in het Belgisch Staatsblad en de melding van haar aktiviteiten aan de lokale autoriteiten.De oudste van de twee, die ook voorzitter is van de vereniging, legde tijdens een verhoor in december 2013, alle details van de werking van de vereniging voor aan de politie. Hij gaf volledige openheid over de identiteit van de leden, hoe en waar de persoonlijke planten van de leden werden geteeld, welke contacten er waren met andere verenigingen, hoe de financiering door de leden in zijn werk gaat, enz.

Op 17 maart 2014 werden beide jongeren gearresteerd en beroofd van hun vrijheid. Aan de politie leverden ze dezelfde verklaringen af als drie maanden geleden. Dan worden ze voor een onderzoeksrechter gebracht die beslist hen aan te houden. Ze worden beschuldigd van het bezitten, verwerven en telen van cannabisplanten, van het verspreiden van verdovende middelen en van het vergemakkelijken en aanmoedigen van het gebruik met als verzwarende omstandigheid dat deze “misdrijven een daad van deelneming aan de hoofd-of nevenactiviteit van een vereniging uitmaken”. Als de rechtbank hen veroordeelt, kunnen zij een gevangenisstraf van max. 15 jaar oplopen.

De aanklacht verwijst niet naar het feit dat het onderzoek drie maanden eerder was begonnen en dat alle activiteiten van de vereniging goed bekend waren bij de politie. Geen woord over het feit dat de vereniging zich uitsluitend bezighoudt met het organiseren van de produktie voor de individuele consumptie van een aantal consumenten, dat uit het onderzoek niets is gebleken aangaande verkoop of promotie, en natuurlijk niets over het feit dat de vereniging in kwestie is gebaseerd op het Belgisch gedoogbeleid dat is vastgelegd in het ministerieel besluit van 25 januari 2005 met betrekking tot cannabis.

Integendeel, de aanklacht vermeldt, zonder enige verwijzing naar de individuele consumptie van cannabis: “de verkoop van drugs door proselitisme die anderen schade toebrengt, dramatische gevolgen voor de gezondheid heeft en aanzienlijke delinquentie van de kant van de verslaafde consumenten genereert, is een ernstige bedreiging voor de openbare veiligheid . ” En de rechter voegde daar aan toe dat “verslaving een sociaal kwaad is dat met kracht moet worden uitgeroeid.” Tenslotte is de aanhouding gevraagd omwille van het feit dat beide contact zouden opnemen met nog niet geïdentificeerde leden van de vereniging, terwijl deze allemaal al bekend zijn bij de politie.

Op vrijdag 21 maart 2014 heeft de raadzaal besloten de twee aanhoudingsbevelen te vernietigen. De Luikse officier van justitie is echter onmiddellijk in beroep gegaan tegen deze beslissing.

***

Al meer dan 15 jaar zou de regering – zo werd beloofd in 1999 – werk maken van een nieuwe aanpak “om te breken met het verleden” en “een samenhangend beleid te ontwikkelen op het gebied van drugs.” Waar repressie de eerste keus zou blijven om te strijden tegen de productie en handel, zou volksgezondheid de aangewezen prioriteit blijven in het beleid ten aanzien van druggebruik.

In 2003 werd de tekst van de wet hervormd, maar in wezen bleef die wat het was en is drugsbezit nog steeds een strafbaar feit. Echter, de overheid voorziet nog altijd een andere aanpak van individuele consumenten van cannabis door de sancties die van toepassing zijn te verminderen en een ingehouden handhaving van het strafrechtelijk verbod toe te passen.

De hervorming is verwarrend en de rechtsonzekerheid overtuigde het Grondwettelijk Hof om de meest vage bepalingen van de wet te ontbinden. In het kielzog van dit besluit dat werd genomen op 20 oktober 2004 verscheen op 25 januari 2005 de ministeriële richtlijn. Deze bevestigt het gedogen van de individuele consument, die niet in het bezit mag zijn van meer dan 3 gram of een gekweekte cannabisplant. In die gevallen zal de politie overgaan tot het opstellen van een kort verslag, en zal er geen inbeslagname van cannabis plaatsvinden.

Jaar na jaar hebben de parketten van dit land hun aanpak aangepast. Tevens zijn verschillende verenigingen ontstaan, zonder winstoogmerk, opgericht door individuele consumenten die hun plant gezamenlijk kweken en daarmee elk contact met de zwarte markt trachten te voorkomen.

Geconfronteerd met een eerste initiatief in zijn soort in Antwerpen gaat het parket aldaar over tot vervolging van de vzw Trekt Uw Plant. In een arrest van 25 februari 2010 zal het Hof van Beroep van Antwerpen de organisatie vrijspreken omdat er geen aanzetting tot gebruik en geen promotie is vastgesteld, en omdat deze associatie wel provocerend werkt, maar de wet niet schendt.

Meer recent, tijdens de laatste parlementaire werkzaamheden voor de recente wijziging van de wet van 24 februari 1921 door die van 7 februari 2014 heeft de minister van Volksgezondheid het belang benadrukt van het feit dat “de consument beschermd moet worden”, en dat “zoals nu al het geval is, de levering van lampen en planten door growshops aan individuele gebruikers, hetgeen momenteel niet illegaal is, ook in de toekomst niet zal worden gestraft.” Onlangs zijn drie Nederlandstalige experts, professoren Tom Decorte, Paul De Grauwe en Jan Tytgat gestart met een pleidooi voor een kritische beoordeling van het Belgische beleid inzake cannabis, met name met het oog op het einde van de criminalisering , marginalisering en stigmatisering van mensen die cannabis gebruiken en anderen niet schaden.

Laten we hier ook niet de ontwikkeling en aanpassing van de wetgeving in andere landen vergeten, zowel in Europa als in Noord- en Zuid-Amerika? Portugal bijvoorbeeld heeft in 2001 het gebruik gedecriminaliseerd, alsmede het bezit en de verwerving van alle drugs voor persoonlijk gebruik. Zou het niet tijd worden om ook hier de hypocrisie van het gedogen van cannabis en het bestraffen van teelt en aankoop op te heffen?

De officier van justitie van Luik wil daar niet van weten. Individuele consumptie van cannabis wordt beschouwd als een “sociaal kwaad dat met kracht moet worden bestreden.” Niet meer en niet minder.

Bovendien is het belangrijk vast te stellen dat het gebruik van voorlopige hechtenis in dit geval volstrekt onaanvaardbaar is. Het is niet meer of minder dan een misbruik van de wet. In geen geval kan een arrestatiebevel worden besteld “om een onmiddellijke repressie of enige andere vorm van dwang uit te oefenen.” Maar dat is hier duidelijk het geval. Alle activiteiten van de vereniging zijn reeds meer dan drie maanden bij de politie bekend, die daarvoor op volledige medewerking kon rekenen van degenen die werden gearresteerd en vastgehouden.

Hoe het parket van Luik kon overgaan tot dit uitzonderlijk lange voorarrest van deze mensen ? Wij zijn van mening dat dit volstrekt onaanvaardbaar is.

Eerste ondertekenaars:

Brussels Centre of Health Promotion ( CBPS )

Infor – a.s.b.l . Drugs,

Brussel Federatie van Instellingen voor drugsverslaafden ( FEDITO Bxl )

Liaisons Antiprohibitionnistes

Prospectieve Jeugd a.s.b.l. ,

Mateo Alaluf, socioloog, professor emeritus ( ULB )

Juliette Beghin, criminoloog

Yves Cartuyvels, professor (St Louis University , Brussel ) ,

Jenneke Christiaens, professor ( VUB )

Reginald de Beco, advocaat , voormalig voorzitter van de Gevangenissen Commissie van de Liga van de Mensenrechten,

Daniel Beer, hoogleraar (St Louis University, Brussel ),

Pascal Blavier Center Coordinator C.A.P.

Tom Decorte, professor (UGent )

Chloe Deligne, historicus (ULB )

Jean-Marie Derrmagne, advocaat, voormalig voorzitter,

Alexis Deswaef, advocaat, voorzitter van de Liga van de Mensenrechten ,

Christine Guillain, professor (St Louis , Bxl University), voorzitter van de Commissie Justitie van de Liga van de Mensenrechten,

Serge Gutwirth, professor (VUB )

Manuel Lambert, juridisch adviseur bij de Liga van de Rechten van de Mens ,

Christophe Marchand, advocaat , voorzitter van de drugs Commissie CAL

Philippe Mary, professor ( ULB )

Thierry Moreau, hoogleraar ( UCL )

Jacques Moriau, onderzoeker in de sociologie en criminologie ( ULB )

Christian Panier, ere- magistraat , leraar ( UCL )

Pierre – Arnaud Perrouty, directeur van het Europa en Internationaal cel CAL en secretaris-generaal van de Liga van de Mensenrechten ,

Jerome Poulain, criminologie student ( ULG )

Damien Scialà, PhD (St. Louis University Bxl )

Fabienne Simons, Vice President van begeleidingscommissies gevangenissen Bos en St Gilles,

Isabelle Stengers, filosoof , hoogleraar ( ULB )

Marcelle Stroobants, professor ( ULB )

Micheline Roelandt, psychiater ,

Brigitte Vangertruyden, psycholoog ,

Yuri Lou Vertongen, onderzoeker in de sociologie ( ULB ) .

Republish