Bron: Villamedia.nl

Door Job Joris Arnold

14 mei 2012

Hiep hiep hoera! De politie heeft 1200 kilo coke onderschept (medio 2011 in Amsterdam-West) en een Amsterdamse sportschoolhouder gearresteerd op verdenking van het organiseren van het transport. Er wordt geen kruimel minder coke gesnoven, het spul wordt er geen cent duurder van. Alleen de criminaliteit wordt harder en de versnijdingen gevaarlijker. Afijn, dat wisten we al. Wat journalist Job Joris Arnold stoort in dit soort verhalen is de steevast zwaar overdreven suggestie dat er een grote klap zou zijn toegebracht aan de georganiseerde misdaad. ‘Onzin natuurlijk, de grootste klap komt voor rekening van de belastingbetaler.’

De verslaggevers geven zich er geen rekenschap van dat zij in feite een soort oorlogsreporters zijn. Er woedt al veertig jaar een war on drugs en de waarheid was het eerste slachtoffer, maar zij slagen er nog steeds niet in de lezing van officiële zijde als propaganda te herkennen. Ze laten zich als makke schapen voor het karretje spannen van de drugsbestrijders en hun dubieuze motieven.

Dat journalisten het totaal irrelevante begrip ‘straatwaarde’ klakkeloos overnemen van de politievoorlichter getuigt van weinig beroepseer, maar ze doen het allemaal. Het begrip is uitgevonden door de politie en wordt gebruikt om de eigen budgetten te rechtvaardigen en drugsbestrijding relevantie te verlenen. In deze zaak zou het gaan om wel 45 miljoen! Alsof er nu ergens iemand 45 miljoen euro verloren heeft. Echt niet.

Objectieve journalistiek is om te beginnen gebaat bij het vermelden van de vervangingswaarde. Die ligt bij een partij van een dergelijke omvang hooguit op € 1000 per kilo, plus de kosten voor het transport. Geen toeval dus dat de eigenaar volgens Het Parool € 1,5 miljoen cash had klaarliggen in zijn sportschool.

Normaal gesproken ligt een beetje internationale handelaar geen seconde wakker van het verlies van een dergelijk bedrag. Het is ‘business as usual’. Hij zal willen achterhalen hoe de politie de partij heeft kunnen opsporen, en als blijkt dat er een verrader in het spel is zal hij die de rekening presenteren of overhoop laten schieten. Of allebei.

Over de politie hoeft een dergelijke handelaar zich ook al niet druk te maken. Gangsters van zijn kaliber worden sporadisch gearresteerd, daadwerkelijke veroordelingen zijn nog zeldzamer. De politie vangt voornamelijk kleine vissen. Dat hij de beoogde winst op de doorverkoop misloopt, is even slikken. Maar die winst bedraagt bij lange niet de € 45 miljoen die Het Parool hem toedicht, laat staan de € 340 miljoen die nota bene de NOS er achteloos van maakte.

De prijs van de coke gaat nog een paar keer over de kop voordat de consument hem in handen krijgt tegen de ‘straatwaarde’ waar de politie prat op gaat. En ach, dat geld verdient hij wel weer met het volgende transport. You win some, you lose some. Je bent een grote jongen of je bent het niet.

Vergelijk de drugsvangst met een olieramp. Als er een mammoettanker voor de kust vergaat, zal geen hond zich opwinden over de vraag wat de weggelekte handel geraffineerd en wel aan de benzinepomp had kunnen opleveren. Om de gevolgen voor het milieu en de kosten van het opruimen van de ellende des te meer.

Kwaliteitsjournalistiek vereist bij een dergelijke vangst het vermelden van de gemiddelde totale kosten van het opsporingsonderzoek, strafrechtelijke vervolging en straftenuitvoerlegging. Het zou met de trotse berichtgeving snel gedaan zijn. We betalen met zijn allen een veelvoud van de ‘klap’ die de misdaad is toegebracht. Zelfs bij een zogenaamde ‘recordvangst’.

Job Joris Arnold is journalist en drugsdeskundige. Hij is secretaris van de Landelijke Vereniging Landelijk Overleg Smartshops en lid van de Raad van Advies van het Adviesburo Drugs van August de Loor. Hij publiceerde onder meer in Highlife en Essensie, tijdschriften voor de cannabiswereld.

Republish