Bron: The Guardian

21 november 2007.

Door Alan Travis, redacteur Binnenlandse Zaken

Gisteren werd met de bekendmaking van een interne schatting van Binnenlandse Zaken de echte omvang van de Britse illegale drugsector duidelijk. Er zijn 300 belangrijke importeurs, 3000 groothandelaars en 70000 straatdealers betrokken bij de handel met een jaarlijkse omzet tussen de 9,8 en 11,2 miljard euro.

Volgens het onderzoek van Binnenlandse Zaken haalt de gemiddelde dealer een omzet van ongeveer 140.000 euro per jaar. Veel drugondernemingen hebben betaald personeel in dienst als koerier of bewaarders en als de vraag bij Kerstmis weer gaat stijgen, verhogen ze hun heroïneprijzen met 1.400 euro per kilo.

Het onderzoek, gebaseerd op gevangenis interviews met 222 veroordeelde drugdealers, toont ook aan dat gevangenisstraf niet gezien wordt als belangrijk afschrikmiddel. De drugzaken worden gewoon overgenomen door werknemers of collega’s terwijl zij binnen zitten. De meeste dealers beschouwden gevangenisstraf als een beroepsrisico of “onwaarschijnlijk gevaar”. Het gebeurt maar zelden dat de werkzaamheden volledig stoppen na een arrestatie.

Inbeslagname van geld en goederen verkregen door drughandel daarentegen werd als een veel grotere bedreiging aanzien. Sommige dealers kloegen zelfs bij de ondervragers dat gearresteerden “alles kwijtraakten – zelfs de opbrengsten van legaal werk.”

Deze studie is de eerste grootschalige bevraging met drugsmokkelaars en dealers in de gevangenis. Ze werd uitgevoerd door de Matrix Knowledge Group en de London School of Economics.

De schatting van 70000 straatdealers in de Britse drugeconomie is gebaseerd op eerder gepubliceerde berekeningen van Binnenlandse Zaken. Volgens het rapport volgt hieruit dan ook dat de jaarlijkse omzet van 9,8 à 11,2 miljard euro neerkomt op een persoonlijke omzet van ongeveer 140.000 euro per jaar voor een gemiddelde dealer.

Bij eerdere schattingen van Binnenlands Zaken uit 2003-04 werd de jaarlijkse omzet nog geschat tussen 5,6 en 9,2 miljard euro. Het geld dat toen uitgegeven werd aan drugs kwam overeen met 33% van de tabaksmarkt en 41% van de alcoholmarkt.

De studie die gisteren werd gepubliceerd toont aan dat de vraag naar illegale drugs hoog en stabiel blijft. Er is een tendens tot verdere specialisatie bij heroïne en cocaïne dealers.

De studie constateert ook hoe de drugprijs enorme sprongen maakt bij het doorlopen van de bevoorradingsketen van de productie tot het straatniveau. Voor cocaïne is dat een prijsstijging van 15800% tussen productie en de verkoop op straat en voor heroïne 16800%.

Uit de bevraging blijkt ook dat meer dan ¾ van de dealers zijn carrière begon door contacten met vrienden en familie. De enige speciale eigenschap die je eigenlijk moet hebben is “de bereidheid om de wet te overtreden”.

Voor de dealers is vertrouwen van cruciaal belang bij de keuze van medewerkers.

Dikwijls kiezen ze enkel mensen waarmee ze zijn opgegroeid of waarmee ze in de gevangenis zaten.

Slechts een vijfde van de dealers kon beschouwd worden als zuivere handelaren, die meestal actief waren in kleine of middelgrote ondernemingen. Het overgrote deel streefde wel naar een “uitbreiding van de activiteiten”.

Soms werd er gebruik gemaakt van betaalde medewerkers, vooral als ongeschoolde werkracht, zoals koeriers en bewaarders. Zij krijgen eigenlijk maar een relatief klein loon in verhouding tot de kosten van de transactie of de mogelijke winst die gemaakt wordt.

Enkel een klein aantal dealers vond dat het risico op arrestatie gestegen was. Eén cocaïne dealer meldde dat 20 van de 50 contacten die hij had in 2003, vandaag nog actief zijn.

Eén dealer dacht dat hij met een politie-informante was getrouwd: ze liet hem arresteren met 100.000 ecstasy pillen en enkele honderden kilo’s cannabis.

Hij beweerde dat hij ondertussen ontdekt had dat zijn vrouw in het verleden getrouwd was geweest met 2 andere dealers, die ook betrapt werden.

De interviews leverden ook nog het verhaal op van de cannabis en cocaïne importeur die op een vrijdagavond zijn chauffeur 400.000 euro gaf om naar het buitenland te brengen. “De chauffeur besluit echter dat het wel eens leuk zou zijn om het geld uit te spreiden op zijn bed, en een passionele vrijpartij/fotosessie te organiseren met zijn 17-jarig vriendinnetje.”

Toen de chauffeur zaterdagavond met zijn vrouw op stap ging, “verscheen het gekrenkte vriendinnetje op het toneel en toonde ze de foto’s aan de vrouw van de chauffeur”. Zij bracht de douane op de hoogte en de chauffeur werd in Dover gearresteerd waardoor zijn zakenreisje aanzienlijk verkort werd.

Hoewel de meeste ondervraagden de gevangenis beschouwden als een beroepsrisico, kon slechts een derde correct inschatten welke straf ze zouden krijgen.

Over inbeslagnames wist een nationale heroïneverdeler nog te vertellen: “als je een huis of een auto koopt of andere goederen, zul je ze allemaal verliezen als je gepakt wordt – en bijna iedereen wordt wel eens gepakt.”

Dealer verhalen

In deze omstandigheden is een getrouwd koppel met hypotheekproblemen het ideale middel. “Enkel Britse koppels komen in aanmerking omdat ze meer kans maken om onopgemerkt door controles te raken. Ze verstoppen elk 2 kilo op hun lichaam en hiervoor krijgen ze 7000 à 15000 euro , met als bonus een betaalde vakantie. De pakkans bij dit scenario is wel iets hoger.

Je moet een contact hebben in west Indië, maar dat kan niet te moeilijk zijn. London is immers multicultureel, daar kan je zeker een contactpersoon vinden.”

De sleutelfiguur bij deze deal is “de man met het transport, bijvoorbeeld een auto, busje, boot of grote vrachtwegen. Hij verdient 2100 à 2800 euro per kilo. Soms wordt er op voorhand afgesproken dat hij aan jou zal verkopen en dat jij onmiddellijk met het geld over de brug moet komen. Afhankelijk van de bevoorrading in Spanje betaalde je dan 28.000 euro, maar soms ook maar 21.000 euro per kilo.” De dealer voegt hieraan nog toe dat hij ooit cocaïne probeerde te verkopen voor 31.000 euro om onder de prijs van de concurrentie te blijven, maar op sommige momenten werd er 36.000 à 40.000 euro neergeteld voor één kilo.

Eenzame handelaar in ecstasy en heroïne

Sol was op visvakantie in Nederland toen hij een man ontmoette die betrokken was bij drugs en voor de eerste keer een ecstasy tablet kreeg. Hij vond het wel lekker en ze boden hem 2.000 pillen aan die hij gewoon meenam op de ferry tussen zijn visbuit. Thuis vond hij al snel een koper via een vriend van een vriend die zelf dealde. Hij begon dit reisje elke 2 à 3 maanden te maken. Achttien maand later begon hij ook cocaïne te kopen in Nederland. De cocaïne werd op dezelfde manier als de ecstasy naar huis gebracht.

Republish