2) minimumnormen vastleggen voor de beschikbaarheid en effectiviteit van interventie- en rehabilitatie-maatregelen, gebaseerd op de beste praktijkvoorbeelden in de lidstaten, met de bedoeling de negatieve impact van druggebruik op de maatschappij te verminderen;

3) veel meer aandacht voor schadebeperking, informatie, preventie, zorg en aandacht voor het beschermen van leven en gezondheid van mensen met problemen veroorzaakt door het gebruik van illegale middelen, en maatregelen voorzien om hun marginalisering te voorkomen, in de plaats van het gebruik van repressieve strategieën die mogelijk te beschouwen zijn als een schending van elementaire mensenrechten.

4) bijzonder aandacht voor het vergroten van de informatieve maatregelen gebaseerd op wetenschappelijke kennis over de gevolgen van verschillende soorten drugs.

5) de betrokkenheid en participatie van gebruikers van illegale middelen, de burgermaatschappij, NGO’s en het grote publiek moet erkend en verhoogd worden om vooruitgang te boeken bij druggerelateerde problemen. Op experimentele basis worden laagdrempelige, informele centra opgezet die werken met regulering en schadebeperkende maatregelen.

6) de mogelijkheden onderzoeken om de productie van eender welke illegale drug voor medisch en wetenschappelijk gebruik te bevorderen en te bewaken en steun te verlenen aan de ontwikkeling van duurzame markten voor legale producten afgeleid van planten die vermeld werden in de Enkelvoudige Conventie van 1969, zoals het cocablad en hennep;

7) het voorzien en verzekeren van toegang tot vervangings- en schadebeperkende behandelingen, vooral in een gevangenisomgeving.

8) het onderzoek naar het gebruik van vandaag illegale of semi-legale planten, zoals cannabis, opium of cocabladeren, voor medicinale toepassingen, voedselveiligheid, duurzame landbouw, opwekken van alternatieve energie, vervanging voor hout- of oliegebaseerde producten en andere voordelige toepassingen.

9) de kaderbeslissing over drugsmokkel dient herzien zodat ook rekening gehouden wordt met het standpunt van het Parlement met eerbiediging van de principes van subsidiariteit en proportionaliteit.

10) een wetenschappelijk onderzoek voeren naar de kosten en baten van het huidige beleid voor de controle van verdovende middelen, met inbegrip van:

– een analyse van cannabis en zijn verschillende legale en illegale derivaten om hun effect te evalueren, hun therapeutisch potentieel te onderzoeken en de resultaten van het criminaliseringsbeleid in kaart te brengen.

– een analyse van de effectiviteit van behandelingen door verstrekking van heroïne onder medisch toezicht voor therapeutische doelen met het oog op een vermindering van het aantal druggerelateerde ziektes en doden.

– een analyse van de economische, legale, sociale en milieu kosten van het verbodsbeleid rekening houdend met de menselijke en de financiële inspanningen die noodzakelijk zijn om de wet na te doen leven.

– een analyse van de invloed die het beleid gerealiseerd door de EU strategie en het wereldwijde drugcontrolesysteem heeft op landen die niet gebonden zijn door de conventies;

Deze aanbevelingen, opgelijst in het Catania Rapport, zijn bijna tien jaar oud. Geen van de aanbevelingen werd opgevolgd.

Eenmaal verkozen in het Europese Parlement zal ik regelmatig de uitvoerende macht van de EU herinneren aan hun nalatigheid in het opvolgen van de bijna tien jaar oude aanbevelingen van het Europese Parlement. U kunt op me rekenen om deze situatie bij elke gelegenheid onder de aandacht van mijn collega’s te brengen.