Het Verbond voor Opheffing van het Cannabisverbod roept iedereen op om 11 april naar Leeuwarden te komen om Doede’s rechtszaak bij te wonen en zijn pleidooi tegen de waanzin van het huidige cannabisbeleid kracht bij te zetten. Arrondissementsrechtsbank Leeuwarden, Zaailand 102, 13.30 uur. Neem je vrienden mee, deel onderstaande afbeeldingen, hang ze op in je shop en zegt het voort: steun Doede, kom naar Leeuwarden op 11 april!
Op vrijdag 11 april staat Doede de Jong, biologisch wietkweker en VOC medewerker, voor de rechter in Leeuwarden. Het VOC roept iedereen op naar Leeuwarden te komen om Doede te steunen op deze belangrijke dag.
Zeker sinds de documentaire ‘Nederwiet‘ (2011) is Doede de bekendste cannabisteler van ons land. Zijn strijd tegen het zinloze en onzinnige verbod op cannabis duurt echter al veel langer. Vanaf 1970 verkoopt hij hasj vanuit zijn boerderij in Appelscha, aanvankelijk zonder enige winstmarge. Rond 1984 gaat hij zelf cannabis telen; dit jaar viert hij zijn dertigjarige jubileum als biologische wietkweker. Hij bouwt eigenhandig een kas bij zijn boerderij, maar gebruikt alleen zonlicht, nooit lampen.
Doede heeft, anders dan zijn tienduizenden ondergrondse collega’s, altijd open kaart gespeeld. Met de buurt, de media én met de overheid. In 1990 spant hij een kort geding aan tegen de Staat der Nederlanden om zijn planten voor diefstal door de politie te behoeden. De Leeuwarder Courant bericht op 5 september 1990 over deze actie, onder de kop ‘Hennepkweker wil met geding ruiming hennepveldje voorkomen’.
“Ik heb altijd veel plezier in tuinieren gehad.” Aldus verklaarde Doede de Jong gisteren deels de aanwezigheid van zo’n tweehonderd hennepplanten in de tuin bij zijn woning in Appelscha. In een kort geding tegen de Staat der Nederlanden wil hij voorkomen dat zijn gewas -net als dat van een aantal andere kwekers in zijn omgeving- door de politie wordt gerooid. Een actie, waar hij zonder kort geding waarschijnlijk aan was ontkomen. “Eigenlijk was de politie zijn aanplant vergeten,” aldus mr. Meine Dijkstra, optredend als advocaat van de staat.
De actie is Doede ten voeten uit: het gaat hem om het principe, niet om zijn persoonlijk belang. Het recht op zelfbeschikking, baas in eigen brein zijn: dat is de inzet van zijn strijd. Mede dankzij zijn ijzersterke opiniestukken in de Leeuwarder Courant is Doede al jaren een ‘bekende Fries’. Sinds de lange documentaire ‘Nederwiet‘ geniet hij nationale bekendheid. Doede is vanaf het eerste Cannabis Tribunaal (2008) actief voor het VOC en sprak twee keer op Cannabis Bevrijdingsdag. In januari van dit jaar ging ‘Fryske Himp: in poldermodel’ in première, een prachtige portret van Doede, gemaakt door regisseur Ernst Ellerman.
Doede vertelt in ‘Fryske Himp’ onder meer over de acht politie-invallen die hij te verduren heeft gekregen: ”Er wordt nog steeds wiet verkocht in de coffeeshop. Dus wat had het voor zin? Bovendien, iedereen wist dat ik verbouwde, dus ik werd gewoon gedoogd. Dus wat had het nou voor zin om mij te pakken? Terwijl ik niemand tot last ben, ik berokken anderen geen schade, ik benadeel niemand. Dus wat is dan de reden? Vertel dat maar eens. En wat is de winst om mij te pakken? Ik vind het grenzen aan de waanzin. Een waanzinnig beleid, dat is het.”
Over de rechtszaak van 11 april zegt Doede:
“Er staat me nog een rechtszaak te wachten. Ik hoop dat het vrijspraak wordt of, dat kan een rechter ook doen: niet-ontvankelijk verklaren. Dat hij een van tweeën doet. Dat er eens een rechter is die zijn signaalfunctie gebruikt en zegt: het is nou mooi geweest met deze inconsistente, hypocriete, contraproductieve, illusoire en juridisch volslagen incorrecte rotzooi. Het is een hele zin, maar dat is het allemaal wel. Dat ze daar eens een eind aan maken.”
Er wordt nog steeds wiet verkocht in de koffieshop. Dus wat had het voor zin? Bovendien, iedereen wist dat ik verbouwde, dus ik werd gewoon gedoogd. Dus wat had het nou voor zin om mij te pakken? Terwijl ik niemand tot last ben, ik berokken anderen geen schade, ik benadeel niemand. Dus wat is dan de reden? Vertel dat maar eens. En wat is de winst om mij te pakken? Ik vind het grenzen aan de waanzin. Een waanzinnig beleid, dat is het.