Bron: Amazigh Times

19 juni 2012

Op de Cannabis Bevrijdingsdag in Amsterdam sprak AL Khayari over het reguleren van cannabisteelt in Marokko en de de mensenrechtensituatie van de cannabisboeren. AmazighTimes sprak met Chakib el Khayari.

Op de Cannabis Bevrijdingsdag in Amsterdam sprak AL Khayari over het reguleren van cannabisteelt in Marokko en de de mensenrechtensituatie van de cannabisboeren. AmazighTimes sprak met Chakib el Khayari.

In de Rif (Noord- Marokko) probeert mensenrechtenactivist Chakib Al Khayari al jaren de regulering van cannabisteelt te agenderen. Dit om o.a. het uitbuiten van arme cannabisboeren te stoppen. De regio is infrastructureel erg zwak, heeft zelf geen financiële profijt van de handel en lijdt bovendien onder een slechte imago door de teelt. De inzet van Al Khayari mocht niet baten, sterker nog, in 2009 werd Al Khayari tot drie jaar celstraf veroordeeld en kreeg daar bovenop ook nog eens een geldboete van €75.000 opgelegd. Al Khayari trok internationale aandacht en werd vervroegd vrijgelaten.

U bent in Nederland en België op uitnodiging van European Coalition for Just and Effective Drugs Policies (ENCOD ), waarom werd u uitgenodigd?

“Vandaag sprak ik op dit festival (Cannabis Bevrijdingsdag, red) over het cannabisdossier in Marokko. Hierna ga ik naar een bijeenkomst van ENCOD in Antwerpen tussen 20 en 24 juni over regulering van cannabis. In Antwerpen zal ik enkele Marokkaanse Belgische organisaties ontmoeten met wie ik zal praten over het reguleren van cannabis in Marokko.”

U bent veroordeeld omdat u de staat beledigd zou hebben. Wat had u precies gedaan?

“De aantijging was dat ik de staat beledigd zou hebben. Dit was naar aanleiding van enkele verklaringen die ik deed in buitenlandse kranten over waarin ik aangaf dat hoge politiefunctionarissen betrokken zijn bij de internationale drugssmokkel. Ook zei ik dat in het Marokkaanse parlement parlementariërs zitten die in de drugshandel zitten. Ten tijde van mijn gevangenschap zei een bestuurslid van de partij USFP (l’Union Socialiste des Forces Populaires, red.) dat eenderde van de Marokkaanse parlementariërs betrokken zijn bij de drugshandel en smokkel.”

Was dat volgens u de werkelijke reden waarom u veroordeeld bent?

“Ik weet zeker dat ik veroordeeld ben omdat ik het drugsnetwerk dat zich bezighoudt met de internationale drugshandel heb geïrriteerd.”

U zegt dat u in het kader van de mensenrechten opkomt voor cannabisboeren die uitgebuit worden in de cannabisteelt. Hoe gaat dat?

“Een hasjboer verdient in Marokko niet meer dan €600 per jaar. Voldoet echt niet en ze leven van schulden bij de drugsbaronnen. Hierdoor zijn ze een gemakkelijk prooi en worden ze gechanteerd en uitgebuit door de drugsbaronnen. De hasjboeren worden ook geïntimideerd en gearresteerd door de politie. De boeren beklagen zich over deze situatie. Door deze situatie waarin ze leven is de regio ook totaal gemarginaliseerd. Er is nauwelijks sprake van een infrastructuur.”

U bent tot drie jaar cel veroordeeld en kreeg een geldboete van €75.000. Schrikt zo’n veroordeling u af?

“Ik ben ervan overtuigd dat deze strijd nut heeft. Hij/zij die zich hiermee bezig houdt, kan er rekening mee houden dat het fout kan lopen. Het is nu al langer dan een jaar geleden dat ik vrij ben en weer opkom voor de cannabisboeren en voor de regulering van cannabis.”

Hoe ver staat het met de regulering van cannabis in Marokko?

“In april 2008 werd er voor het eerst een georganiseerd debat van de grond getild. Dat was een initiatief van mensenrechtenactivisten en hoogleraren. Er werd een manifest gelanceerd over nationale en internationale politiek over de organisatie van cannabisteelt in Marokko. Er werd gesproken over resultaten die de staat geboekt heeft en over een alternatief voor het gebruik van cannabis. Wij pleitten voor reguleren van de teelt en verkoop voor industriële en medische doeleinden. Dit naar voorbeeld van andere welvarende landen. Het alternatief dat de staat toen bood was mislukt. Marokko heeft geprobeerd om met veel Europese gelden met een ecologische alternatieven te komen voor de teelt. Met geen enkel resultaat.

In 2009 heeft Congres Mondial Amazigh dit onderwerp geadopteerd. Namens het congres heb ik meegedaan aan het eerste internationale conferentie van producerende landen van illegaal verklaarde beplantingen. Het was het netwerk zelfs gelukt om voor het eerste ruimte te krijgen op de Marokkaanse staatsnetten. Alle grote kranten schreven positief over dit initiatief. Het probleem was wel dat er geen samenwerking was met politici binnen dit initiatief. Na een paar maanden begonnen een paar grote partijen voor het gebruik van cannabis voor industriële en medische doeleinden te pleiten.”

Waarom zijn politici en partijen nu wel voor? Dit had daarvoor geen prioriteit.

“Vóór ons initiatief was er geen initiatief dat voor legalisatie pleitte. Merendeel van de politieke partijen waren het eens met het programma van de staat om tegen cannabis te opereren. De eigenlijk conservatieve partij PJD (justitie en ontwikkeling) was de enige partij dat een vraag stelde waarin ze aangaven niet akkoord te zijn met het wieden van cannabis zonder echt alternatief. Maar de partij had geen idee van wat een mogelijke plan zou kunnen met de cannabis.

Toen ik in 2009 werd gearresteerd ging de partij PAM (Partij voor Authenticiteit en Moderniteit) tijdens de verkiezingscampagne voor de raadsverkiezingen naar Ketama (bekend van cannabisteelt, red.). Van daaruit hebben ze verklaard voor legalisatie van cannabis te zijn voor industriële en medische doeleinden. Mijn zaak gaf de kwestie een impuls. Mijn dossier hing uiteraard samen met dit onderwerp. Daarna kwam ook Istiqlal (Onafhankelijkidspartij) naar Ketama en eiste precies hetzelfde als de PAM. Politici van de PJD konden niet achterblijven en publiceerden persberichten waarin ze voor hetzelfde pleitten. Maar geen enkele partij heeft tot de dag van vandaag een wetsvoorstel gedaan, een ander initiatief gelanceerd of opgenomen in haar verkiezingsprogramma.”

Is regulering, terwijl nu alles in de illegaliteit gebeurt, reëel?

“De grote partijen hebben door dat het geen heikel punt is voor het koningshuis, een eventuele regulering is dus reëel. De partijen hebben namelijk pas een standpunt kunnen innemen nadat ze doorhadden dat regulering het koningshuis niet tegen de schenen schopt. Bovendien is de Marokkaanse media ook positief. De kleine en de middelgrote partijen hebben zich echter nog niet uitgelaten over dit onderwerp.”

De Marokkaanse samenleving heeft een negatief beeld van cannabis. Is er wel draagvlak onder de bevolking?

“Er zijn er veel Marokkanen die er niet negatief over cannabis zijn. Daarnaast zijn er heel veel mensen die de cannabis telen en roken. Zij hebben profijt van enig regulering. Cannabis hebben we in al sinds de zestiende eeuw in de regio. In sommige gebieden wordt de cannabis al op primitieve wijze al gebruikt voor medische doeleinden. Veel organisaties en de media voeren hun rol al uit om de mensen te wijzen op de positieve kanten van de cannabis.”

De conservatieve partij PJD won recent de verkiezingen in Marokko, hoe kijken zij als religieuz getinte partij naar de regulering?
“De PJD, heeft zich al eerder over de kwestie uitgelaten en pleitte voor gebruik voor medische en industriële doeleinden. Deze partij is het niet eens met het wieden van de velden. Met de PJD in de regering is er een kans dat in het debat een uitkomst ontstaat uit deze regering. Het grote probleem blijft nog altijd de grote macht die de drugsbaronnen hebben in de politieke partijen.”

Waar blijkt deze machtspositie van deze drugsbaronnen in de politieke partijen uit? En welke partijen zijn dit?

“Een voorbeeld: in 2009 heeft Fouad Ali Alhimma, als bestuurslid van PAM, een persbericht de deur uit gedaan waarin werd aangegeven dat ze wat partijprominenten de laan hebben uitgestuurd, omdat ze drugsgelden hebben gebruikt in hun verkiezingscampagnes. Dit duidt op dat de drugsbaronnen door gedrongen zijn in de politieke partijen.”

Republish