Aan de toog van de Mississippi, één van de drijvende coffeeshops in Maastricht, kringelt zoetige marihuanadamp richting plafond.

Bron: Gazet van Antwerpen

Voor het vervolg van de discussie over de Maastrichtse Wietboulevard zie de site van Cannaclopedia

2008.01.19

De Mississippi – goed bekend bij de Belgen – verhuist binnenkort, samen met coffeeshops Smoky en Smurf, naar het zuiden van Maastricht. Op de nieuwe locatie liggen ze op 10 kilometer van de Belgische grens. Gerd Leers, burgemeester van Maastricht, wil op die manier de coffeeshops van de binnenstad naar de rand verhuizen om de overlast voor de bewoners te verminderen. “Welke overlast?”, reageert één van de coffeeshopuitbaters. “De problemen met junkies en drugsrunners zijn al lang verleden tijd.”

Van harte is de ontvangst in coffeeshop Mississippi aan de Maas niet. “Belgische pers?”, vraagt de man aan de ingang. Zijn armen blijven gekruist. Lichaamstaal voor: omkeren en wegwezen. “Identiteits- en perskaart, graag”, voegt hij er sec aan toe. De documenten nopen de man aan tot nog kortere antwoorden. Of hij wil reageren op het bericht dat zijn zaak moet verhuizen naar de zogenaamde ‘wietboulevard’, buiten de stad? “Nope.”

Luikenaars Julien Lecomte en David Guerra zijn gelukkig minder karig met Nederlandse woorden. Doel is net om het standpunt van de uitbaters en de klanten te kennen over de verhuis naar de rand. De twee willen net de Mississippi binnengaan. “Wij komen hier één keer per maand”, zegt Julien. “Waarom net hier? Het is er supergezellig en heel rustig. Een ideale omgeving om wat shit te roken. We worden hier ook met rust gelaten. Lekker anoniem.”

Iets verderop, aan die andere drijvende coffeeshop Smoky, staat een jong meisje. “Uit Houthalen”, lacht het blondje verlegen. Ze is zeventien en mag dus nog niet naar binnen. Het meisje heeft op de radio, op weg naar Maastricht, gehoord dat drie en in een latere fase zeker zeven coffeeshops naar de rand moeten verhuizen. “Wel jammer, want ik kom hier graag”, zegt het meisje. “Dat zal mij wel niet weerhouden om de grens over te steken. Ik zal blijven komen.”

Een licht gebruinde man promoveert zichzelf tot gesprekspartner. “Rob”, zegt hij droogjes. De man is op één of andere manier verbonden met coffeeshop Smoky. “Burgemeester Gerd Leers maakt van een mug een olifant,” sist Rob. “Hij wil per se de overlast uit de binnenstad bannen. Dan is mijn vraag: welke overlast? In vijf jaar tijd is hier echt wel veel veranderd. Zo zijn er nauwelijks nog ‘pushers’ of drugsrunners die buitenlanders aanklampen in de stad – soms zelfs klemrijden op de autostrade – om hen drugs te verkopen. Dat is ook de enige reden waarom de coffeeshops in de zomer op een afgelegen terrein komen te liggen. Dan ziet de politie precies wie binnenkomt en buitengaat. En alles wordt gefilmd.”

De man denkt dat de gedwongen verhuis de coffeeshops een pak klanten gaat kosten. “Hier verdwijnen de gebruikers na consumptie weer gewoon de binnenstad in. Die anonimiteit betekent heel veel voor hen. Als ze deze zomer moeten afzakken naar een soort bedrijfsterrein, gaat dat heel wat mensen afschrikken.

Klanten gaan zich geviseerd voelen. Bovendien weet de politie dat al wie van dat terrein komt, zeker wat spul op zak heeft.” “De reacties vanuit België vind ik overigens heel vreemd”, stelt Marcel, een grijzende man die net zijn Porsche voor de coffeeshop heeft neergeplant. “Deze shops liggen op drie kilometer van de grens. Straks liggen ze op tien kilometer. Vanwaar dan die paniek? Ik begrijp die Belgen niet, hoor.”

Justitieminister Jo Vandeurzen (CD&V) en minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (Open VLD) bevestigden gisteren hun intentie om juridische stappen te ondernemen als Leers zijn plannen voortzet. Volgende week volgt er een gesprek op Europees niveau.

Republish